Roadtrip to Alice!

Hooii allemaal!

Hier weer even een berichtje, in mijn laatste berichtje had ik het over de tour die ik zou maken door de Blue Mountains. Deze Tour heb ik vorige week maandag gedaan en wauw! Wat was dat mooi! De Blue Mountains is een park ter grootte van België met watervallen, rotsen en vooral héél veel bomen. Door alle ecalyptusbomen hangt er een soort van blauwe gloed over het park, supermooi!

Na de Blue mountains reden we door naar het Wild Life park, hier zo ongeveer alle dieren die je in het wild tegen kan komen in Australië. Met ons Wildlife paspoort in de hand om alle stempels te verzamelen gingen we alle dieren af, beetje jammer was wel dat je aan het einde gewoon alle stempels had liggen en je paspoort dus in een keer had kunnen vullen..
Na het aaien van kleine Kangaroos, koala's en emoes en het spotten van ooievaars, krokodillen, tasmanian devils, stekelvarkens, etc. gingen we weer terug naar het hostel.

Met de groep gingen we deze avond lekker uit eten in het Beach hotel, hier merkte ik pas hoe erg de honden- en paardenraces hier leven, overal hingen schermen en waren mensen aan het wedden, aangezien ik in het casino ook geen held ben, besloot ik het bij toekijken te houden.

Dinsdag moesten we vroeg verzamelen, dit was namelijk de dag van mijn eerste surfles. We deden dit met bijna heel de groep, bij een strandje ongeveer 2 uur rijden bij Collaroy vandaan. Na wat instructie en oefening op het strand was het tijd om het water in te gaan. De temperatuur was vrij Hollands en er stond een harde wind, dus ik was zielsgelukkig met mijn wetsuit! Het surfen zelf was nog niet echt een succes. Na de lunch zou het vast beter gaan nam ik mij voor. Helaas voor mij waren na de lunch de golven nog hoger en bleef het bij vele pogingen om op te staan. Man, man, man, wat was dat moeilijk, maar super gaaf! Na de les heb ik besloten om het zeker nog een keer te gaan doen tijdens mijn reis.

Terug bij het hostel had ik besloten om met Iris mee te gaan. Iris is een super gezellige meid die met Defqon ontmoet heb. Zij gaat met de auto vanaf Collaroy naar Alice springs (ongeveer 3000 km) in haar net aangeschafte Mitsubishi. En wát een ding is dat! Prima auto voor een goede trip.
Samen met Iris en Mirjam die avond gegeten en toen met mijn eigen groep wezen stappen in Sydney omdat we als groep bijna uit elkaar gaan.

Woensdagmiddag ben ik met iris op pad geweest naar de K-Mart voor onze tripbenodigdheden en verder lekker gerelaxed. Savonds voor de laatste keer met de groep gegeten.

Donderdag was het weer een regeldagje, 10 uur uitchecken, auto volladen en de laatste dingen regelen, toen de nieuwe groep kwam en ik dus ook mijn zorgpasje kreeg vanuit Nederland konden we weg! (Ik wilde eerst mijn zorgverzekering rond hebben voor ik zou gaan, leek me wel zo verstandig)

Het was donderdag echt k*tweer, veel regenbuien en niet echt warm. We reden van Sydney naar Newcastle (nee, niet Engeland, en ja, wij hadden het hostel eerst wel in Engeland geboekt, oeps..) hier sliepen we in een super schattig hostel bij 2 bekenden van Defqon op de kamer, Jan en Leonard. In het hostel zaten veel verschillende mensen, van backpackers, tot werklui, tot een soort van zwervers (zo zagen ze eruit dan). 'S Avonds met zn 4en gezellig Red Dog gekeken, een Australische film.

Vrijdag zijn we fris en fruitig op pad gegaan met als einddoel Warren (via Merriwa, Dunedoo en Gilgandra). Onderweg veranderde het klimaat van regenbuien naar een zonnetje en de omgeving werd steeds minder dichtbevolkt. Bij de rest stops langs de weg lekker gegeten, Kangaroos gezien in het wild (helaas ook heel veel dode langs de weg, omdat ze bij schemering over de weg huppen) en toen het net donker was aangekomen in Warren. In Warren sliepen we bij John, een oud collega en goede vriend van Iris, John zelf had de wacht ergens en zou in de morgen terugkomen. In de wijk van John wonen veel aboriginals, ook wel black fellows. Het gewone volk en de aboriginals kunnen het niet altijd even goed met elkaar vinden, maar daar hebben wij gelukkig geen last van gehad. John kwam vroeg in de morgen terug en na een lekker bakkie koffie was het tijd om weer op pad te gaan.

Zaterdag zijn we vanaf Warren via Nevertire, Cobar en Wilcannia naar Broken Hill gereden. Deze dag heb ik het grootste gedeelte gereden. Helaas is er toen een klein barstje in mijn telefoonscherm gekomen, waardoor het hele scherm uitviel en ik dus telefoonloos was (Broken Hill, toepasselijke plek voor zoiets).
In Broken Hill sliepen we op een camping voor het eerst in ons tentje, het was in de nacht vrij koud, maar we hebben het prima doorstaan. De dag erna een laatste check gedaan en de banden op het dak nog extra vastgemaakt om dan toch echt op pad te gaan. Snel een paar foto's gemaakt bij de mijnen en toen op pad.
Helaas gooide een paar knipperende rode lampjes roet in het eten, wat resulteerde in een halve ochtend wachten bij een garage. De auto werd volledig uitgelezen en een paar instellingen werden aangepast, waarna we toch echt konden gaan!
Na een paar uur rijden verlaagden we bij Yunta de bandenspanning en gingen we offroad. Binnen 5 minuten zagen we de eerste Kangaroos voorbijspringen en wisten we dat we in de outback waren.
Bij een paar ruïnes ontmoette we Owen. We wilden eigenlijk nog verder rijden, maar besloten daar onze tent op te zetten. Voor het kampvuur was geen hout te vinden, maar Owen keek met de zoom van zijn camera en zag bomen en zei zo terug te zijn. Een kwartier later kwam Owen terug met een complete boom achter zijn auto gebonden, die hij daarna met zijn kettingzaag (sommige mensen hebben ook echt álles mee) in perfecte houtblokken zaagde. We kookten gezellig op het voor en genoten van een prima zonsondergang. Het grote voordeel van de zonsondergang is hier vooral dat daarna de vliegen ook weg zijn. Het stikt hier echt van de vliegen, die proberen je neus, oren, ogen en mond in te gaan.
Bij het kampvuur nog gezellig gekletst en Owen uitgehoord over zijn avonturen. Hij is vader van 2 kinderen en reist in zijn eentje eigenlijk heel Australië door en vertelde ons veel hotspots om te zien en handige tips voor onderweg.

De ochtend erna (maandag) leerde hij ons hoe je de lekkerste toast kan maken op het vuur en met een goed gevulde maag namen wij afscheid van Owen, om weer op pad te gaan.
Maandag reden we door Flinders Range, dit is een reservaat wat echt supermooi is, mooie bergen, bomen en veel oude stenen. De paden offroad waren behoorlijk pittig, maar zeker een leuke uitdaging om te doen! We wilden die avond onze tent opzetten bij een creek (rivier, hier meestal droog, tenzij het regent), we zagen een man kamperen en dachten daar wel bij te kunnen staan. Maar toen we keerden kwam de man voor ons staan en terwijl hij wist dat hij vol in ons zicht stond, pakte hij een boom, trok zijn broek omlaag en deed zijn behoefte.. Toen was het voor ons wel duidelijk dat hij geen zin in gezelschap had.
Een klein stukje verderop stond een gezinnetje, die het prima vonden als wij bij hun zouden staan. De 3 kinderen, Hannah, Abby en Dylan, vonden het super dat wij een vuur wilden maken en renden gelijk alle kanten op voor hout. Savonds gezellig bij het kampvuur gezeten, waarbij de kinderen homderduit praatten en toen weer lekker de tent in gegaan.

Dinsdag zijn we na afscheid genomen te hebben van het gezinnetje naar Leigh Creek gereden hier deden we de laatste boodschappen en gingen we snel nog even het internet op om het thuisfront een update te geven. Daarna gingen we verder op pad. Bij Marree, een schattig dorpje onderweg, bakten we in een mooi parkje pannenkoeken. Onderweg reden we langs het spoor van de oude Ghan, dit is een treinspoor wat jarenlang in gebruik is geweest, waarvan nog veel resten te bezichtigen zijn. We kwamen ook langs een soort museum waar je doorheen kon rijden, hier was van afval kunst gemaakt. Van oude vliegtuigjes, watertanks, auto's etc. dit museum was naast de weg, waar in geen velden of wegen verder huizen of iets waren.
Bij de Coward Springs namen we een duik in het badje wat daar was (midden in de outback), dit bad was gevuld met water uit een bron, wat wel even lekker verfrissend was na al die dagen stof.
Onderweg kwamen we lang een hek, dit hek betekende dat we een gebied ingingen waar dingo's nog in het wild leven. De kans dat we ze zouden zien zou klein zijn (gelukkig), het enige was dat we op zouden moesten passen met eten buiten laten staan, dus dat moest goedkomen.
Bij de Beresford ruïnes besloten we onze tent op te zetten. Dit is een oude tank die ook gebruikt werd bij de oude Ghan, hier zagen we een supermooie zonsondergang!
Na een heerlijke maaltijd gekookt op ons vuur en genoten te hebben van de sterren was het tijd om naar bed te gaan, om al vroeg weer wakker te worden voor de zonsopgang, die ook supermooi was.

Woensdag reden we van de ruïnes naar Oodnadatta, hier staat the Pink Roadhouse. Hier is alles, maar dan ook écht alles, roze. Hier maakten we een lekkere lunch en toen gingen we op weg naar de Dalhousie springs. De weg hierheen was bizar slecht. Het was sowieso offroad, mar vol met stenen en stukken zand. Mister Jay, zoals de auto inmiddels heette , kon dit gelukkig allemaal aan en toen het net donker was kwamen we aan bij de springs. Hier zette we onze tent op en wilden we gaan koken. Helaas deed ons gasstel het niet meer (waarschijnlijk door al het schudden onderweg). Gelukkig fixte Iris een toestel van Ethan, welke we mochten lenen voor de avond. Daarna zijn we met z'n 3en het water ingegaan. Dit water was rond de 40 graden, omringd door bomen en onder een geweldig mooie sterrenhemel. Man, man, man, wat was dat genieten!

Donderdagochtend 5 uur opgestaan, tent ingepakt en weet het water ingegaan. Hier zagen we een geweldige zonsopgang vanuit het warme water! Jammer dat de douches erna steenkoud waren, maar wauw! Wat een ervaring!
Om 7 uur zaten we weer in de auto, op naar mount Dare. Hier gooiden we onze tank nog een keer vol en keken we onze ogen uit in het restaurant. Hier hing het vol met glaskoelers, dit zijn houders die je om je glas of blik kan doen om je drinken koud te houden. Na mount Dare kwamen we in Finke, dit is een dorp vol aboriginals. We reden naar de plek waar nog steeds dessert races gehouden worden en gingen daarna door naar Kulgera, waar we via de Stuart highway in Alice springs zouden komen, nog maar 270 kilometer verwijderd van ons doel!

Aangekomen in Alice Springs gingen we naar Debora, Iris kent Deborah nog van haar tijd op de caddlestation. Deborah ontving ons hartelijk en gaf aan dat we de komende tijd bij haar zouden kunnen slapen. Mij werd gelijk verteld dat ik in het donker niet alleen over straat moest gaan en dat ik dan een taxi moest pakken. Er zitten namelijk veel aboriginals in Alice springs, die veel buiten hangen en savonds vaak dronken zijn. Aboriginals zijn een lichtelijk vreemd volk; ze schreeuwen naar elkaar in plaats van praten, (de meesten) zien er onverzorgd uit en stinken, ze hebben bijna allemaal ergens gips of verband en ze lopen vaak op blote voeten door de stad.
We gingen gezellig met z'n 3en uit eten in de stad, Alice springs heeft erg gezellige restaurants en heel, heel, veel winkels.

Vrijdag was het een regeldagje, het is hier rond de 30 graden, dus ik kon op zoek naar een nieuwe telefoon in een korte broek :)
Na even zoeken ben ik weer helemaal mobiel bereikbaar (eindelijk!). Het regelen van whatsapp op mijn Nederlandse nummer was een lichtelijk drama, maar het is gelukt! Ik ben wel al mijn contacten kwijt, dus mocht je dit lezen en vinden dat ik je nummer moet hebben, stuur dan even een berichtje. Whatsapp is nog steeds op mijn Nederlandse nummer, voor sms en bellen moet je even een PB via Facebook sturen voor mijn Australische nummer.
Na de lunch die we hadden bij het werk van Deborah ging ik naar de bibliotheek om nog wat dingen te regelen voor mijn telefoon en toen zag ik een mail van Brenda (Zorgmanager van de kinderafdeling in het Westeinde ziekenhuis in Den Haag), met de mededeling dat ik welkom was als ik nog steeds wilde wanneer ik terug zou zijn uit Australië! En ja, dat wil ik zeker! Dit zorgde ervoor dat mijn dag helemaal niet meer stuk kon! :)
Die avond kwam er nog een gezellige vriendin van Deborah en hebben we lekker gekookt.

Vandaag, zaterdag 3 oktober is dé football game, Hawthorn - West Coast Eagles. Deborah is een groot fan van Hawthorn (the Hawks) en we zijn vanmorgen dus op zoek gegaan naar een goede plek om te kijken. Momenteel zitten we in het casino en is het half time. Hawthorn gaat dik aan de leiding, dus het is gezellig hier

Morgen komt het voorlopige afscheid met Iris. Ik heb echt een top tijd gehad en super veel van haar geleerd überhaupt over het kamperen en over Australië. Wij waren de meiden uit Nederland met 4 reservebanden, die keihard meezongen met de top 40 en kinderen voor kinderen en die overal advies vroegen over de auto (we zijn experts inmiddels wat betreft olie en banden). Ik hoop haar zeker nog tegen te komen!

Komende week ga ik kijken voor een Tour naar Ayers rock (Uluru) en daarna wil ik richting Darwin vertrekken. Ik zal jullie op de hoogte houden ;)
Dikke knuffel!
Marenthe

Ps. Sorry voor het lange verhaal, ik had zoveel te vertellen